hoofdstuk 12

12. Hetgeen wat de vrouw hoorde was haar moedertaal. De oude vrouw vertelde deze man wat haar was overkomen. Hij bracht haar naar een dichtgelegen huis, liet haar in bed liggen en gaf haar wat te eten. Hij troostte haar en gaf haar liefde, hij vertelde haar dat hij nog nooit eerder zo een mooie vrouw had gezien. De man was geboren in Napels. (men ontmant in Napels jaarlijks 2 à 3duizend kinderen, sommige sterven en sommige krijgen er een stemgeluid van).De man werd zanger in de kapel van mevrouw de prinses van Palestina. Toen de oude vrouw dit hoorde wist ze al snel dat hij haar moeder bedoelde, de man heeft de oude vrouw opgevoed tot ze een jaar of zes was. De oude vrouw vertelde haar verhaal, en ook hij vertelde zijn verhaal aan haar. De man was door een christelijke mogendheid als afgezant naar de koning van Marokko gezonden om met die vorst een overeenkomst te sluiten over welk buskruit, kanonnen en schepen zouden worden geleverd Om hem te helpen, de handel die door andere christenen gedreven werden uit te roeien. De man besloot de oude vrouw, die toen nog jong en mooi was, terug te brengen naar Italië, via een schip. Hij voerde naar Algiers, waar hij de oude vrouw verkocht aan de dey van deze provincie. Maar daar brak een pestepidemie uit. (Deze epidemie had Afrika, Azië en Europa rondgereisd). De oude vrouw beweerde dat deze pest veel erger was dan de aardbeving dat Candide had meegemaakt. De eunuch, de dey en de gehele harem kwamen om het leven. Na deze epidemie, werden de slavinnen verkocht, dus ook de oude vrouw. Een koopman kocht haar op dat haar naar Tunis bracht. Deze verkocht de oude vrouw verder aan een andere koopman, die haar weer verkocht aan iemand in Tripolis, en van Tripolis naar Alexandrië, van Alexandrië naar Smyrna, van Smyrna naar Constantinopel. En tenslotte kwam de oude vrouw in handen van de Janitsaren. Deze kreeg het bevel Azov te gaan verdedigen tegen de Russen. Er waren heel veel Russen gedood, maar zij zetten ons ook betaald. Azov werd gedood en geslacht. Door de uiterste hongersnood moesten de Janitsaren twee haremwachters opeten.  Men ging de vrouwen verorberen. Maar ze hadden een meedogende imam, hij hield een schone toespraak en zei tegen de Janitsaren de vrouwen niet helemaan te doden, maar slechts in één bil af te snijden. Men zou ervan smullen in dagen dat men het nodig had (hongersnood). Hij wist hen te overtuigen en de vrouwen ondergingen de operatie. Maar de Janitsaren hadden hun billen nooit kunnen opeten, want ze kregen er de kans niet toe. De Russen kwamen. Overal waren er Franse heelmeesters.. Een bekwaamde vakman verzorgde de vrouwen en genas hen. Nadat hij de oude vrouw haar wonde genezen had, had hij een liefdesverklaring afgelegd. Wanneer de vriendinnen van de oude vrouw konden lopen gingen ze naar Moskou. De oude vrouw echter kreeg het heel moeilijk en werd elke dag met twintig zweepslagen geslagen. Na twee jaar vluchtte de vrouw, ze trok heel Rusland door en diende lange tijd als meid in herbergen( in Riga, Rostock, Wismar, Leipzig, Kessel, Utrecht, Leiden, Gravenhagen en Rotterdam). De oude vrouw is oud geworden in armoede en schandaal. Ze heeft slechts één zitvlak. Ten slotte is ze in dienst genomen door de jood Don Issachar, hij stelde haar aan tot de dienares van mejuffrouw Cunegonde. Kortom de oude vrouw is een vrouw van ervaring, ze kent de wereld.